De Segway: een marketingnachtmerrie waar niemand meer over praat

In 2001 werd op de Amerikaanse talkshow Good Morning America de Segway Personal Transporter geïntroduceerd, een nieuwe innovatie van uitvinder Dean Kamen. Hij geloofde dat de Segway groter dan het internet zou worden en dat ze zo'n 10.000 Segways per week zouden verkopen. In de volgende zes jaar verkocht Segway slechts 30.000 eenheden.

De ambitieuze droom van de uitvinder ligt in diggelen nu niemand eigenlijk meer denkt aan de Segway. Het platform met twee wielen en een stuur zou een milieuvriendelijk en gemakkelijk transportmiddel zijn voor iedereen, maar het bleek uiteindelijk één grote marketingnachtmerrie te zijn. Een nachtmerrie waar andere bedrijven nog wat van kunnen leren - hoe je een product juist niet op de markt brengt.

Meteen teruggeroepen

Toen de Segway net op de markt werd gebracht koste hij 5.000 dollar, ongeveer de prijs van een goedkope tweedehands auto. Zodra de eerste Segways door consumenten werden gebruikt, moest hij al meteen teruggeroepen worden omdat mensen steeds van het apparaat afvielen als de batterij opraakte. Hoewel je mogelijk een viral hit op YouTube kan worden, is het natuurlijk een hele serieuze zaak.

Door deze fout in haar product heeft de Segway wel voor nog tenminste een memorabel moment gezorgd: ex-president George Bush die van een Segway afviel. Je zou bijna kunnen stellen dat de Segway in dit opzicht nog enigszins een succes was.

Geen doelgroep

Maar het is geen succes en dat is het nooit geweest. Vandaag de dag zie je de Segway eigenlijk alleen nog maar terug in toeristische plekken waar ze zo nu en dan nog gebruikt worden voor sightseeing tours. Verder is er eigenlijk niemand die interesse heeft in de Segway - en dat was dan ook één van de vele problemen van dit product: hij had geen doelgroep.

Want voor wie was de Segway? Het product was een leuke, grappige innovatie, maar kon nooit echt een series transportmiddel worden. Daar was simpelweg geen ruimte voor. In veel landen was het "voertuig" verboden om te rijden op de stoep én op de weg - dat laat niet veel ruimte over. Daarnaast was de Segway niet cool. Een klacht dat het bedrijf vak ontving, was dat je er nogal sullig uitzag op een Segway. Omdat het voertuig plotseling zonder enige aankondiging uitbracht, om alles een verassing te houden, is er nooit de mogelijkheid geweest voor feedback vanuit de consument.

En de Segway had ook niet echt veel nut op het gebied van transport, zo innovatief bleek hij niet te zijn. Het was niet gezonder voor mensen, want je liet de beweging over aan een gemotoriseerd voertuig. En ja, het was gezonder in het opzicht dat je kon staan, maar dan kon je natuurlijk net zo goed gaan fietsen.

Tot slot is 5.000 dollar veel te veel geld voor de "normale man". Maar dat maakt nog niet eens zoveel uit, want zelfs als je het je kan veroorloven is het alsnog een grote investering voor iets waar totaal nog geen ruimte voor is.

Te hoge verwachtingen

Waar de Segway ook niet van profiteerde, waren de hoge verwachtingen die het bedrijf overbracht. Doordat ze constant het product proberen te verkopen als de toekomst, revolutionairder dan het internet en dé volgende manier van transport, was de telleurstelling alleen maar groter toen bleek dat dit totaal niet het geval was.

Hopelijk kan de Segway nog enige betekenis leveren in de wereld door een wijze les te zijn voor bedrijven die bewijst hoe je een product juist niet op de markt moet brengen. Het is een trieste zaak, maar wel een die metaforisch is voor de Segway zelf: de eigenaar van het bedrijf Segway Inc. Jimi Heselden is om het leven gekomen toen hij met een Segway van een klif afreed.

Foto: Flickr